پذیرش سهم کم‌تر از 50 درصد دریای کاسیپن، در حکم تجزیه ایران است
محمدجواد ظریف ، دستیار اجرای تسلیم برابر آمریکا و افکندن طوق لعنت « برجام » و کاپیتالاسیون هسته‌ای بر گردن مردم و ملت ایران ، اکنون « میان‌دار » تجزیه دریای مازندران است . او برای به خاموشی کشاندن مردم و ملت ایران و نیز ترساندن نمایندگان مجلسی شورای اسلامی می گوید :
« تا کنون هر تصمیمی در باره کنوانسیون حقوقی دریای خزر [مازندران/کاسپیان ] گرفته شده است ، با اجازه شورای عالی امنیت ملی [ به ریاست حسن روحانی ] و امضای مقام معظم رهبری انجام شده است و پس از طی مراحل کامل برای تصمیم نهایی به مجلس خواهد آمد » [ درست مانند فراگشت تجزیه بحرین ] ؟!
یکم : بر پایه دو قرارداد قانونی و معتبر 1921 و 1940 ، ایران مالک 50 درصد از دریای مازندران / کاسپیان به گونه‌ی مشاع است . در نتیجه پذیرش سهم کم‌تر از 50 در صد در حکم تجزیه ایران است ؛ مانند تجزیه قفقاز ، تجزیه افغانستان ، تجزیه خوارزم و فرارود ( آسیای میانه ) ، تجزیه شهرستان فیروزه ، تجزیه بلوچستان ،تجزیه سیستان ، تجزیه سلیمانیه ، تجزیه خانقین ، تجزیه بحرین و ...
دوم : بر پایه دو قرارداد یادشده ، ایران در سرتاسر دریای مازندران دارای حق کشتی‌رانی آزادِ بازرگانی و نظامی می‌باشد . هر گونه محدودیت در این زمینه ، در حکم پایمال شدن حقوق مسلم وتاریخی ایران است .
سوم ـ در شرح و ظایف و اختیاران رهبری ، مندرج در اصل یکصد و دهم قانون اساسی جمهوری اسلامی ، چنین اختیاری یعنی امضای قرارداد با دیگر کشورها وجود ندارد . اختیارات « رهبر » ، سیاه بر سفید در این ماده به روشنی نگاشته شده‌اند .
چهارم : امضای حسن روحانی رییس جمهور اسلامی پای کنوانسیون دریای مازندران ( کنوانسیون « توده آب»)
بر خلاف اصول قانون اساسی جمهوری و از اصل باطل است .
در اصل یکصد و بیست و پنجم قانون اساسی جمهوری اسلامی آمده است : « امضای عهدنامه ها ، مقاوله‌نامه‌ها ، موافقت‌نامه‌ها و قراردادهای دولت ایران با سایر دولت‌ها و همچنین پیمان‌های مربوط به اتحادیه‌های بین‌المللی پس از تصویب مجلس شورای اسلامی با رییس جمهور یا نماینده‌ی قانونی اوست ».
در حالی که در روند رو به تجزیه دریای مازندران ، بر عکس عمل شده است و به جای تصویب مجلس شورای اسلامی ، رییس جمهور اسلامی آن را امضا کرده است و پیشاپیش به امضای رهبری نیز رسیده است ؟!
بدین سان ، با این روش جمهوری اسلامی سهم ۵۰ درصدی ایران در دریای مازندران در سایه‌ی ابهام است و سخنان ظریف تنها و تنها برای ترساندن نمایندگان مجلس شورای اسلامی با اتخاذ راهبرد « آش کشک خاله » است یعنی « بخوری پاته ، نخوری پاته » . این روش در باره برجام با موفقیت به میدان داری ظریف _ لاریجانی به مورد اجرا گذارده شد و در عرض 15 دقیقه پاسخ داد و این بار نیز با توجه به نزدیکی انتخابات ، دو باره « همان آش است و همان کاسه » .
هیات‌حاکمه جمهوری اسلامی باید بداند که پذیرش سهم کم‌تر از 50 در صد در حکم تجزیه ایران است .
سه شنبه 8 امردادماه 1398 ـ هوشنگ طالع
این وبگاه با پرهیز از هرگونه پرسمان های سیاسی ، تنها به پرسمان های تاریخی ، فراهمادی و فرهنگی می پردازد و نه به پرسمان های سیاسی اندر می شود و نه دلبستگی ای به اندر شدن به آن دارد. سیاست و کارهای سیاسی کار ما نیست.