سوران ژیار
ما (ایران و کره نیمروزی) با هم آغاز کردیم. کرانه شصت سال پیش! ویک کره نیمروزی اکنون جزو نیروهای اقتصادی جهان و دارای کیفیت زندگی بالاتری است . این درچنان است که ایران با داشتن سرچشمه های غنی‌تر و پیغان های(شرایط) شایسته‌تر پس ماند! شاید بی درنگ چالش‌های ویژه پیش روی ایران را برشمریم که از کنترل ما بیرون بود. ویک دشواری ها پیش روی کره اگر از ما بیشتر نبود کمتر هم نبود.
کره نیمروزی در پهنای کمتر از بیست سال چهار بحران را آروین(تجربه) کرد: جداسری از ژاپن ، جنگ کره نیمروزی و اپاختری ، شورش آوریل ۱۹۶۰ و کودتای سپاهی . پس از جنگ دو کره و سرانجام جدایی این دو از یکدیگر ، نود درصد برق آبخوست سان(شبه جزیره) و هشتاد درصد زاست های(تولیدات) کانی و شیمیایی و فلزی در بخش اپاختری جای گرفت و کره نیمروزی از این امکانات محروم شد و برونرفت تکنسین‌های ژاپنی نیز بر سختی افزود . دستاورد این جنگ خانمان‌سوز چیزی جز کشته شدن پنج میلیون کره ای نبود ! اوضاع اقتصادی بسیار سخت بود . تهیدستی کره نیمروزی در زمینه سرچشمه های پرهامی(طبیعی) رَون(باعث) شد که خوراک مردم نیز با دشواری همراه باشد . درآمد سرانه این کشور در دهه ١٩٦٠ کرانه هفتاد دلار بود ، چیم(یعنی) کمتر از درآمد سرانه کشورهایی مانند هاییتی و اتیوپی ! چیم تهیدستی مطلق! ویک چگونه کشوری اینچنین به درآمد سرانه ملی سی هزار دلار رسیده است؟ برای پیشرفت کره ریشه های پرشماری برشمرده‌اند . در این نوشته کوتاه تنها می‌خواهم روی دو نکته مُکیس(تاکید) کنم و برای ایران آینده آموزه بیاموزيم.
بدستاری همباری ژرف میهنی و همگام سازی توده
هنر فرمانرانان کره نیمروزی آن بود که مردم را همراه خود کرد و مناسبات میهنی را به گونه ای چید که مردم ، سیستم را باور کردند و همراه او شدند و در زمان های حساس نه در برابر و نه در کنار که در پشت سیستم ایستادند . بگذارید چند نمونه کوچک بیاورم :
دولت کره برای گرفتن وام های جهانی به سختی در گرفتاری افتاده بود. آمریکا آنان را پس زده بود . دولت کره هزاران کارگر کان و پرستار به سوی آلمان باختری گسیل کرد . برتری کارگران کره‌ای این بود که آنها از همه ملیت‌ها با سوادتر بودند. این کارگران درآمدهای خود را به کره می‌فرستادند و دولت کره با آنکه کم بود ، با سپرده گذاشتن این درآمدها به اخذ وام از بانک‌های بیرونی از جمله دویچه بانک آلمان کامیاب شد. در بحران مالی ۱۹۹۷ ارزش پول کره نشیب کرد و بهای زر راه فرازی سرسام‌‌آوری را آغاز کرد. در پاسخ به این پیغان(شرایط) ، مردم کره در کمپین میهنی زر با بخشیدن داوطلبانه زر به دولت برای پیروز آمدن بر بحران جهان را شگفت‌زده کردند! ( گفتنی است دولت هم آن زرها را برای خود مردم کره هزینه کرد نه برای فلسطینی ها یا دیگر بیگانگان!).
با فراگیری آنفلوآنزای خوکی از مکزیک در سال ۲۰۰۹، کارکنان هنبازی های(شرکت‌های) کره ای در مکزیک با پوشیدن ماسک به کار خود بازپاییدند که هوده(نتیجه) آن افزایش رخنه هنبازی های کره ای در آن بازار بود . این در حالی بود که کارکنان دیگر توده ها چنین خواستند که برای نگهداشت تندرستی خود از مکزیک بیرون روند.
کاردانی دگر کردن بحران‌های مالی به سکوهای پیشرفت
دومین چیزی که دوست دارم آن را برجسته کنم ، کاردانی دگر کردن بحران به سکوی پرش است. چند نمونه فشرده را با هم می خوانیم :
سال ۱۹۷۳ میلادی جنگی میان تازی ها و اسرائیل آغاز شد و بهای نفت بیش از سه برابر شد ! این زدنی کشنده به اقتصاد کره که یک چکه نفت نداشت و تازه آغاز به سرمایه‌گذاری در صنایع کرده بود ، بود . ویک دولت کره یک گزیر(تصمیم) استراتژیک گرفت : کُنایش(تمرکز) روی کارپروای(فرصت) بالندگی بالای ساخت و ساز در خاورمیانه (از برای بالا رفتن بهای نفت) و گسیل کارگران خود به میانبند(منطقه) و ساخت پروژه‌هایی به ارزش سالیانه ۱۰ میلیارد دلار.
کرانه سال ۱۹۹۷ بحران مالی آسیا از تایلند آغاز شد و کشورهای آسیای خاوری را فرا گرفت. شش هنبازی از ده هنبازی بزرگ کره ای تا مرز نشیب پیش رفتند. دولت کره تا مرز ورشکستگی پیش رفت و زیر بار بزرگ ترین وام تاریخ رفت. کره این پیغان ها(شرایط) را به یک کارپروای ویرایش ژرف دگر کرد: هنبازی های ورشکسته بسته و یا یکی شدند و هنبازی های بزرگ دست به ساختار دوباره زدند. دولت کره این چرخش ها را با استوار به انجام رسانید . هوده(نتیجه) ویرایش ها فراآیین بود: اندوخته ارزی کره از چهار میلیارد دلار ، به صد میلیارد رسید و کره سه سال زودتر وامش را پس داد! (برگفته از نوشته آقای دکتر زینت بخش)
تنها این دو کنشگر رَون(باعث) پیشرفت کره نیست! در آنالیز پیشرفت کره به کنشگرهای جوراجوری از جمله همکاری پذیری جهانی (دوستی با جهان)، فرهنگ سختکوشی و ساماندهی و نگرش استراتژیک (گزینش بخش بسیار کرانه داری از صنایع به سرسخن صنایع راهبردی و پشتیبانی ويژه از آنان در هر بُرش زمانی) و یکی بودن میهنی را بر شمرده‌اند . اگر چرخ را از نو نوآوری نکنیم و افشانه کامیابی های جهانی را با آروین های بومی بچینیم و براستی به آن پایبند باشیم و پول ایرانیان را به بیگانگام ندهیم ، آنگاه ایران نیز می تواند راه شادکامی و پیشرفت را چابک تر بپیماید.
این وبگاه با پرهیز از هرگونه پرسمان های سیاسی ، تنها به پرسمان های تاریخی ، فراهمادی و فرهنگی می پردازد و نه به پرسمان های سیاسی اندر می شود و نه دلبستگی ای به اندر شدن به آن دارد. سیاست و کارهای سیاسی کار ما نیست.